Na orbitopatię tarczycową cierpią najczęściej osoby, u których zdiagnozowano nadczynność tarczycy oraz chorobę Gravesa – Basedova. Ta pojawia się w skutek zmian o podłożu autoimmunologicznym, to dokładnie zapalenie tkanek miękkich oczodołu.
Orbitopatia tarczycowa daje uciążliwe objawy. Zawsze wymaga też leczenia bowiem w skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do trwałej utraty wzroku – dzieje się tak, ponieważ bardzo często pacjent nie domyka do końca powiek a wtedy łatwo o uszkodzenie rogówki oka.
Wśród najczęstszych objawów orbitopatii tarczycowej wyróżnia się wytrzeszcz oczu, choroba jest więc nietrudna w zdiagnozowaniu. Oprócz wytrzeszczu chory może odczuwać ból oczu, szczególnie przy poruszaniu gałkami. Bardzo często pojawia się uczucie suchości w oku, to tzw. uczucie piasku w oku. Niektórzy cierpią natomiast na nadmierne łzawienie.
To nie wszystko bowiem przy orbitopatii tarczycowej bardzo często dochodzi do pogorszenia jakości wzroku. Pacjent może uskarżać się na podwójne widzenie czy światłowstręt. Nierzadko zauważa się też przekrwione spojówki i ich obrzęk.
Zmiany oczodołowe są najczęściej obustronne, tyko u 15% chorych pojawia się orbitopatia tarczycowa wyraźnie większa w jednym oku a u 5% pacjentów choroba występuje w ogóle tylko w jednym oku.
Pierwsze objawy schorzenia pojawiają się najczęściej po około 18 miesiącach od zdiagnozowania nadczynności tarczycy czy choroby Gravesa Basedova. Co więcej, okazuje się, że orbitopatia tarczycowa występuje nawet 5- krotnie częściej u kobiet aniżeli u mężczyzn.
